Τα πουλιά κάθονταν στα δέντρα και κελαηδούσαν τόσο γλυκά, που τα παιδιά σταματούσαν το παιχνίδι για να τ’ ακούσουν. «Πόσο ευτυχισμένα εί-μαστε εδώ!» έλεγαν αναμετάξυ τους.Κάποια μέρα ο γίγαντας γύρισε. Εφτά ολάκερα χρόνια ήταν σ’ επίσκεψη, στο φίλο του το δράκο της Κόρνις, κι όταν τα χρόνια πέρασαν κι εκείνος είχε τελειώσει ό,τι είχε να πει -αφού δεν είχε και πολλά να συζητήσει- αποφάσισε το γυρισμό στο κάστρο. Την ώρα που ‘φτασε, αντίκρισε τα παιδιά να παίζουν στον κήπο. «Τι δουλειά έχετε εδώ;» φώναξε μ’ οργή, και τα παιδιά το ‘βαλαν στα πόδια τρομαγμένα. «0 κήπος είναι μοναχά δικός μου», είπε ο γίγαντας. «Όλοι μπορούν να το καταλάβουν, και δεν θα επιτρέψω σε κανένα να παίζει εδώ, έξω από μένα». Κι έτσι, έχτισε έναν πελώριο τοίχο ολόγυρα
Τετάρτη 30 Νοεμβρίου 2022
«O Eγωιστής Γίγαντας» του Όσκαρ Ουάιλντ
Κάθε απόγευμα, φεύγοντας απ’ το σχολείο, τα παιδιά το ‘χαν συνήθεια να παίζουν στον κήπο του γίγαντα.
Ήταν ένας πελώριος, μαγευτικός κήπος, μ’ απαλή πράσινη χλόη και χιλιάδες πολύχρωμα λουλούδια όμοια μ’ αστέρια κι ακόμα, εδώ κι εκεί, δώδεκα ροδα-κινιές φορτωμένες ρόδινα κι ολόλευκα ντελικάτα ανθάκια απ’ της άνοιξης τ’ άγγιγμα, που το φθινόπωρο βάραιναν απ’ τα πολύχυμα φρούτα.
Τα πουλιά κάθονταν στα δέντρα και κελαηδούσαν τόσο γλυκά, που τα παιδιά σταματούσαν το παιχνίδι για να τ’ ακούσουν. «Πόσο ευτυχισμένα εί-μαστε εδώ!» έλεγαν αναμετάξυ τους.Κάποια μέρα ο γίγαντας γύρισε. Εφτά ολάκερα χρόνια ήταν σ’ επίσκεψη, στο φίλο του το δράκο της Κόρνις, κι όταν τα χρόνια πέρασαν κι εκείνος είχε τελειώσει ό,τι είχε να πει -αφού δεν είχε και πολλά να συζητήσει- αποφάσισε το γυρισμό στο κάστρο. Την ώρα που ‘φτασε, αντίκρισε τα παιδιά να παίζουν στον κήπο. «Τι δουλειά έχετε εδώ;» φώναξε μ’ οργή, και τα παιδιά το ‘βαλαν στα πόδια τρομαγμένα. «0 κήπος είναι μοναχά δικός μου», είπε ο γίγαντας. «Όλοι μπορούν να το καταλάβουν, και δεν θα επιτρέψω σε κανένα να παίζει εδώ, έξω από μένα». Κι έτσι, έχτισε έναν πελώριο τοίχο ολόγυρα
Τα πουλιά κάθονταν στα δέντρα και κελαηδούσαν τόσο γλυκά, που τα παιδιά σταματούσαν το παιχνίδι για να τ’ ακούσουν. «Πόσο ευτυχισμένα εί-μαστε εδώ!» έλεγαν αναμετάξυ τους.Κάποια μέρα ο γίγαντας γύρισε. Εφτά ολάκερα χρόνια ήταν σ’ επίσκεψη, στο φίλο του το δράκο της Κόρνις, κι όταν τα χρόνια πέρασαν κι εκείνος είχε τελειώσει ό,τι είχε να πει -αφού δεν είχε και πολλά να συζητήσει- αποφάσισε το γυρισμό στο κάστρο. Την ώρα που ‘φτασε, αντίκρισε τα παιδιά να παίζουν στον κήπο. «Τι δουλειά έχετε εδώ;» φώναξε μ’ οργή, και τα παιδιά το ‘βαλαν στα πόδια τρομαγμένα. «0 κήπος είναι μοναχά δικός μου», είπε ο γίγαντας. «Όλοι μπορούν να το καταλάβουν, και δεν θα επιτρέψω σε κανένα να παίζει εδώ, έξω από μένα». Κι έτσι, έχτισε έναν πελώριο τοίχο ολόγυρα
Παρασκευή 11 Νοεμβρίου 2022
"A Punch and Judy function on the beach"
"A Punch and Judy function on the beach" - Faye Whittaker - άγνωστη ημερομηνία - Η Φαίη γεννήθηκε και μεγάλωσε στα βόρεια της Αγγλίας, σε μια αρκετά παραλιακή πόλη του Southport.
Θέατρο Σκιών στο Αλγέρι
"Θέατρο Σκιών στο Αλγέρι της Αλγερίας" - άγνωστος συγγραφέας - ηχογραφήθηκε από το L'album, journalale letterario e di belle arti, 13 Απριλίου 1844,
Υπάρχουν οι «τόποι» των παραμυθιών;
Σαν το σιτάρι σπέρνεται στον κόσμο η αλήθεια
Kι απ’ τον καθάριο σπόρο της φυτρώνουν παραμύθια.
Kαλότυχος όποιος μπορεί τα στάχυα να θερίσει
Kαι το σιτάρι απ’ τ’ άχυρο καλά να ξεχωρίσει.
Για τον μικρό τον κόπο του μεγάλο κέρδος μένει:
Όλη η αλήθεια που θα βρει στα ψέματα κρυμμένη!
(Γεώργιος Δροσίνης, Παιδικά παραμύθια,
Eκδότης Iωάν. N. Σιδέρης, χ.χ.)
Θα καταθέσω την άποψή μου εξ αρχής. Τα παραμύθια είναι το πιο μεγάλο «κοινό μυστικό» όλων των ανθρώπων. Τα παραμύθια υπάρχουν ή μάλλον τα παραμύθια είναι αληθινά, ή, ακόμα πιο ορθά, ό,τι υπάρχει στο περιεχόμενο των παραμυθιών είναι
Πέμπτη 10 Νοεμβρίου 2022
Το Θέατρο των Κουκλοθεάτρων
Το Θέατρο των Κουκλοθεάτρων (Μια τυπική λειτουργία του Guignol)" - 1884 - ελαιογραφία σε καμβά - Paul Louis Martin des Amoignes , ψευδώνυμο του Louis Martin (Benin-d'Azy (Nièvre ) - 4 Ιουνίου 1850, Νεβέρ (Nièvres) / 30 Ιουνίου 1925) Γάλλος ζωγράφος.
Εγγραφή σε:
Σχόλια (Atom)






